Poradnik o integracji sensorycznej

topień magistra na Uniwersytecie Południowej Kalifornii (University of Southern California USC) w 1954 roku . W 1961 roku uzyskała stopień doktora filozofii w zakresie psychologii uczenia na Uniwersytecie Południowej Kalifornii U

Poradnik o integracji sensorycznej

Dr. A.Jean Ayres

Twórca terapii IS

Dr. A.Jean Ayres urodziła się w 1923 roku w Visalii stan Kalifornia USA. Ukończyła studia z zakresu terapii zajęciowej uzyskując stopień magistra na Uniwersytecie Południowej Kalifornii (University of Southern California USC) w 1954 roku . W 1961 roku uzyskała stopień doktora filozofii w zakresie psychologii uczenia na Uniwersytecie Południowej Kalifornii USC. W latach 1964 ? 1966 ukończyła studia podoktoranckie w Narodowym Instytucie Zdrowia Psychicznego (National Institute of Mental Health) w Instytucie Badań Mózgu (Brain Research Institute) w Instytucie Rozwoju Dziecka (Institut of Child Development) na Uniwersytecie Kalifornijskim w Los Angeles (UCLA).

Od 1959 roku została przyjęta do grona profesorów wykładowców na Uniwersytecie Południowej Kalifornii na dwóch wydziałach: terapii zajęciowej i psychologi uczenia się. W 1975 roku otwiera prywatną Klinikę (Ayers Clinic) w Torance w Kalifornii . Obecnie klinika jest centrum non profit terapii i badań IS, stowarzyszonym z Międzynarodową Organizacją Integracji Sensorycznej (Sensory Integration International) . W roku 1985 przechodząc w stan spoczynku została emerytowanym profesorem Uniwersytetu Południowej Kalifornii. Dr. Ayers opracowała i wystandaryzowała przeszło 20 testów, i opublikowała przeszło 50 artykułów naukowych. Najbardziej znana jednak stała się dzięki swoim dwóm książkom: Sensory Integration and The Child ("Integracja Sensoryczna i dziecko") oraz Sensory Integration and Learning Disorders ("Integracja Sensoryczna i trudności w uczeniu się"). Nakręciła też cztery profesjonalne filmy szkoleniowe. Za swoją pracę została wyróżniona odznaczeniami American Ocupational Therapy Association (Amerykańskiego Towarzystwa Terapii zajęciowej): Eleonor Clark Slagle Lectureship w 1963 roku i Award of Merit w 1965 roku. W 1973 roku została członkiem grona naukowego AOTA. Zmarła 16 grudnia 1988 roku.

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Terapia_integracji_sensorycznej


Terapia IS może być stosowana

Zalecenia do stosowania terapii IS

Terapia IS może być stosowana w przypadku następujących chorób i dysfunkcji:

1. Zaburzenia związane ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się: dysleksja, dysortografia, dysgrafia, dyskalkulia, w przypadku:

zaburzeń percepcji wzrokowej,
zaburzeń percepcji słuchowej,
zaburzeń orientacji przestrzennej,
zaburzeń małej motoryki.

2. FAS, w przypadku:

nieprawidłowego czucie w jamie ustnej u niemowląt,
osłabionego lub wzmożonego napięcia mięśniowego,
nadwrażliwości na dźwięk i światło,
nadpobudliwości,
krótkiego czasu skupienia uwagi,

3. Autyzm/zespół Aspergera, w przypadku:

zaburzeń mowy,
słabej modulacji sensorycznej (dotyk, propriocepcja, przedsionek),
słabej kontroli posturalnej (niskie napięcie mięśniowe, słaba równowaga),
słabego planowania ruchu, ideacji i organizacji zachowania.

4. Zespół Downa, w przypadku:

obniżonego napięcia mięśniowego,
poszukiwań wrażeń proprioceptywnych,
opóźnionego rozwoju kontroli posturalnej,
trudności z odczuwaniem położenia części swojego ciała,
problemów z obniżoną reakcją na bodziec, dyskryminacją dotykową,
opóźnienia w rozwoju funkcji wzrokowych,
opóźnienia rozwoju mowy.


Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Terapia_integracji_sensorycznej


Rehabilitowanie dzieci

Nasze dziecko to skarb, który dostaliśmy z nieba, dlatego każdy rodzic, zdając sobie sprawę z tego, jak wielkie zadanie przyjął na siebie wie, że powinien zrobić wszystko, by swojej latorośli niczego nie zabrakło. Z tego powodu też rehabilitacja dzieci okazuje się dla wielu młodych ludzi koniecznym krokiem w stronę prawidłowego rozwoju. Dobrze jest się postarać o to, by w razie konieczności nasze dziecko trafiło w ręce profesjonalnych fizjoterapeutów, którzy doskonale wiedzą, jak jemu pomóc i nie zaszkodzić. Na pewno ważne jest nie tylko podejście specjalistów, ale także i nasze. Wspierajmy swoją pociechę, motywujmy do podejmowania trudów rehabilitacji i nigdy nie dopuśćmy do tego, by za szybko z niej zrezygnowało.