Pole elektryczne uzyskiwane jest zwykle za
Zasada działania opiera się na wzajemnym sprzężeniu pola elektrycznego z mechanicznym polem odkształceń płytki kwarcowej. Sprzężenie to zachodzi dzięki zjawiskom piezoelektrycznym zachodzącym w krysztale kwarcu. Pole elektryczne uzyskiwane jest zwykle za pomocą naniesionych na płytkę kwarcową cienkich elektrod metalowych i podaniu na nie napięcia. Jeśli napięcie to jest zmienne w czasie, to obserwuje się zjawisko rezonansów mechanicznych płytki na określonych częstotliwościach, przy czym istnieje duża liczba (teoretycznie nieskończenie wielka) sposobów drgań płytek. Sposób drgania płytki zależy od jej orientacji krystalograficznej, kształtu oraz rodzaju naniesionych elektrod. Do najczęściej stosowanych kształtów należą belki, widełki (rezonatory kamertonowe) oraz dyski.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Rezonator_kwarcowy
Mają one swoje źródło w podmiocie
Zdaniem Kanta (estetyka transcendentalna) czas i przestrzeń są apriorycznymi formami naszej zmysłowości. Mają one swoje źródło w podmiocie i stosują się do wszystkich zjawisk (tzn. zmysły dostarczają wrażeń już ukształtowanych czasoprzestrzennie). Czas (i przestrzeń) ukazują się nam w doświadczeniu jako realne, jednak podczas transcendentalnej analizy okazują się "być" idealne ? stają się niczym, gdy chcemy je rozważać niezależnie od doświadczenia.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Czas
Rezonator_kwarcowy - cytat z Wikipedii
Rezonator kwarcowy ? element elektroniczny, którego zasada działania oparta jest na zjawisku piezoelektrycznym w krysztale kwarcu. Przyrząd ma za zadanie stabilizację częstotliwości drgań oscylatorów elektronicznych. Częstotliwości pracy tego typu rezonatorów zawierają się w granicach od kilkudziesięciu kHz do kilkudziesięciu MHz, zaś w wykonaniach specjalnych osiągają nawet setki MHz.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Rezonator_kwarcowy